Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου είναι και αυτοί τρωτοί, πεπερασμένοι.

Και τότε νοιώθεις σαν να είσαι λίγο πιο ενήλικος απ’ ό,τι ήσουν πριν.

Ταυτόχρονα γεννιέται η αγωνία της απώλειας και το στοίχημα να τη μετουσιώσεις σε αγάπη ειπωμένη και αποκαλυπτική.

Το «Για τον πατέρα» είναι αυτή η στιγμή του 20χρονου εαυτού μου.

Καλή σας ακρόαση.