Οι Αλβανοί πολίτες βγήκαν στους δρόμους την 1η Μαΐου, για να διαμαρτυρηθούν για τα εργασιακά δικαιώματα και να ζητήσουν υψηλότερους μισθούς, ιδιαίτερα εν μέσω των σημερινών αυξήσεων του κόστους ζωής.
Ομάδες διαδηλωτών κάθε ηλικίας συμμετείχαν στην πορεία από την πλατεία Σκεντέρμπεη προς το πρωθυπουργικό γραφείο στην πρωτεύουσα των Τιράνων. Κρατούσαν πλακάτ και πανό που ζητούσαν καλύτερα δικαιώματα και ισότητα.
Η Αλβανία παραμένει μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης με το ένα τρίτο των ανθρώπων να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο κατώτατος μισθός, περίπου 240 ευρώ, είναι ένας από τους χαμηλότερους στην περιοχή, ενώ πολλοί εργάζονται με λιγότερα χρήματα στη μεγάλη, παράτυπη οικονομία.

Η χώρα αγωνίζεται επίσης με την επιβολή των εργασιακών δικαιωμάτων, τις ασφαλείς συνθήκες εργασίας και άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την εργασία.

Ένας εργαζόμενος, για να λάβει τον κατώτατο μισθό, πρέπει να εργάζεται 6 μέρες την εβδομάδα. Σε πολλές περιπτώσεις ο μισθός του είναι ο μόνος στην οικογένεια. Πώς μπορεί να ζήσει;!
Ένας ανθρακωρύχος ξεκινάει τη δουλειά προσευχόμενος να μην είναι η τελευταία του μέρα στη ζωή. Η εργασία του πλουτίζει τους ολιγάρχες και την τοπική μαφία. Ο ίδιος λαμβάνει 40.000 λεκ (περίπου 330 ευρώ) τον μήνα. Εάν πεθάνει στη δουλειά ή είναι ανάπηρος, το ίδιο το θύμα κηρύσσεται ένοχο και η οικογένεια μένει στο δρόμο. Πώς να αντέξουν;!
Ένα νεαρό κορίτσι ή αγόρι που εργάζεται σε μπαρ, κατάστημα ή ρεσεψιόν. Πληρώνεται 15.000-25.000 ΛΕΚ (125 - 210 ευρώ) τον μήνα. Το μέσο ενοίκιο στα Τίρανα είναι υψηλότερο από τον μηνιαίο μισθό. Πώς να φθάσουν;!
Ένα αντρόγυνο σηκώνεται το πρωί και ανοίγει το οικογενειακό κατάστημα. Δουλεύουν για 16 ώρες, αλλά πουλάνε όλο και λιγότερο κάθε μέρα. Το σούπερ μάρκετ του ολιγάρχη τους πετάει έξω από την αγορά. Πώς θα επιβιώσουν;!
Μερικά από τα -ρητορικά- ερωτήματα που διατύπωσε διαδηλωτής σε ομιλία του.

Μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο διαπίστωσε μη συμμόρφωση με βασικά πρότυπα σε πολλούς βασικούς τομείς. Επιπλέον, πολλές από τις πληροφορίες που υπέβαλε η Αλβανία στον οργανισμό για αξιολόγηση ήταν ελλιπείς.
Ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης είναι μια συνθήκη του Συμβουλίου της Ευρώπης του οποίου η Αλβανία είναι μέλος και ως εκ τούτου έχει υπογράψει. Εγγυάται θεμελιώδη κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα ως αντίστοιχη της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία αναφέρεται στα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Διασφαλίζει ένα ευρύ φάσμα καθημερινών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με την απασχόληση, τη στέγαση, την υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνική προστασία και την πρόνοια.

Ο Χάρτης δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των ευάλωτων ατόμων όπως οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρίες και οι μετανάστες. Απαιτεί να διασφαλίζεται η απόλαυση των προαναφερθέντων δικαιωμάτων χωρίς διακρίσεις.
Ως εκ τούτου, ο Χάρτης θεωρείται ως το Κοινωνικό Σύνταγμα της Ευρώπης και αντιπροσωπεύει ένα ουσιαστικό συστατικό της αρχιτεκτονικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ηπείρου.
Το άρθρο 3 του Χάρτη αναφέρεται στο δικαίωμα σε ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας. Η Αλβανία αποτυγχάνει σταθερά να πληροί τα πρότυπα για αυτό το άρθρο λόγω της μη διαβούλευσης της κυβέρνησης με εργοδότες και οργανώσεις εργαζομένων για σχετικά θέματα.

Επίσης, δεν υπάρχουν διατάξεις για την προστασία των εργαζομένων από κινδύνους για την επαγγελματική υγεία, συμπεριλαμβανομένων των ψυχοκοινωνικών κινδύνων. Επιπλέον, δεν υπήρχε προστασία για τους έκτακτους εργαζόμενους και καμία διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη σε κανένα σημείο.
Αναφέρθηκε επίσης «ανεπαρκές» επίπεδο προστασίας των εργαζομένων από τον αμίαντο, καθώς οι αρχές απέτυχαν να καταρτίσουν κατάλογο των τοποθεσιών που τον χρησιμοποιούν ή να λάβουν μέτρα για την προστασία των εργαζομένων που εργάζονται όπου υπάρχει.

Στο θέμα του δικαιώματος σε ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας, η Αλβανία απέτυχε να επιβάλει τους κανονισμούς υγείας και ασφάλειας. Η έκθεση διαπίστωσε ότι τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες δεν παρακολουθούνται αποτελεσματικά και οι δραστηριότητες της Επιθεώρησης Εργασίας δεν είναι αποτελεσματικές στην πράξη. Δεν υπάρχουν μέτρα για την προώθηση της προοδευτικής ανάπτυξης των υπηρεσιών υγείας και καμία στρατηγική για την ανάπτυξη υπηρεσιών υγείας στην εργασία για όλους τους εργαζόμενους.

Η Αλβανία απέτυχε επίσης το άρθρο 11 που αφορά το δικαίωμα στην προστασία της υγείας. Η έκθεση διαπίστωσε ότι οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία είναι πολύ χαμηλές και η παροχή υγειονομικής περίθαλψης υπόκειται σε περιττές καθυστερήσεις.
Ειδικότερα, η Αλβανία απέτυχε να παράσχει πληροφορίες σχετικά με το προσδόκιμο ζωής των αστικών, αγροτικών, εθνοτικών ομάδων και μειονοτήτων. Επίσης, απέτυχε να παράσχει πληροφορίες σχετικά με τα ποσοστά θανάτων για συγκεκριμένες θέσεις εργασίας ή την εγγύτητα σε ενεργούς βιομηχανικούς ή μολυσμένους χώρους. Δεν παρασχέθηκαν πληροφορίες σχετικά με τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη για γυναίκες και κορίτσια, ούτε υπήρχαν στοιχεία για πολιτικές για την πρόληψη του πρόωρου θανάτου γυναικών και κοριτσιών σε αυτό το πλαίσιο.

Σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις αμβλώσεις, τη μητρική θνησιμότητα, την αντισύλληψη και τις ασθένειες που μεταδίδονται με το αίμα παραμένουν ασυμβίβαστα.
Άλλες ανησυχίες ήταν ότι η εκπαίδευση για την υγεία θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στο σχολικό πρόγραμμα σπουδών και ότι θα έπρεπε να παρέχονται συμβουλευτικές υπηρεσίες και έλεγχοι για τις εγκύους σε όλη τη χώρα.

Ακόμη πιο ανησυχητικό, η έκθεση σημείωσε ότι η κυβέρνηση δεν έχει λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία των πολιτών από την περιβαλλοντική ρύπανση. Επίσης, στο θέμα των εμβολιασμών, υπήρξε μη συμμόρφωση με το δικαίωμα σε αποτελεσματικό πρόγραμμα εμβολιασμού και επιδημιολογικής παρακολούθησης, σημειώνοντας ότι αυτό δεν ισχύει στην Αλβανία.

ΠΗΓΗ: https://apenadi.blogspot.com