Γράφει ο Άγγελος Αληγιάννης

Η Ευρυδίκη γιορτάζει 30 χρόνια στην δισκογραφία με την παράσταση “Ρετρόκ”, στην μουσική σκηνή Σφίγγα. Με την αφορμή αυτή συζητήσαμε για το hotshot.gr για την όλη κατάσταση που ζούμε, τις γυναικοκτονίες, τον Ζακ/Zackie, το καινούργιο τραγούδι που ετοιμάζει και φυσικά τι να περιμένουμε στις παραστάσεις της σε Αθήνα, Κύπρο και Κρήτη , Θεσσαλονίκη που ακολουθούν.

Πώς πέρασες την περίοδο των συνεχόμενων lockdown με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας; σε επηρέασε ψυχολογικά ;

Ήταν δύσκολο όλο αυτό που αντιμετωπίσαμε. Ειδικά για μας τους καλλιτέχνες θεωρώ ότι όλο αυτό είχε έναν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Η δουλειά μας έχει να κάνει με την επαφή και την επικοινωνία με τον κόσμο. Το πρόγραμμα μας περιλαμβάνει ταξίδια και εμφανίσεις σε διαφορετικά μέρη χειμώνα καλοκαίρι. Αυτή η αίσθηση ελευθερίας και οι εναλλαγές περιβάλλοντος αποτελούν για μας πηγή ζωής και ενέργειας. Το να αποκλειστούμε ξαφνικά από όλα, εμένα προσωπικά με επηρέασε αφενός ψυχολογικά σε πολύ μεγάλο βαθμό και αφετέρου μου στέρησε σημαντικές οικονομικές απολαβές για τις οποίες κανένα επίδομα δεν ήταν αρκετό για να με αποζημιώσει.

Η κυβέρνηση γύρισε την πλάτη στους ανθρώπους του πολιτισμού απο τον Μάρτιο του 2020 και το πρώτο lockdown, τους έκανε στην άκρη, τους φοβάται πιστεύεις;

Οι κυβερνήσεις φοβούνται τους επαναστάτες, τους ανθρώπους με αξίες, με οράματα, τους ρομαντικούς και τους ρήτορες που μπορούν να παρασύρουν τους ανθρώπους με τις ιδέες τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι άνθρωποι των τεχνών και του πνεύματος. Στην περίπτωση παρόλα αυτά των lockdown και του τρόπου αντιμετώπισης μας από την κυβέρνηση, θεωρώ ότι δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο εξόντωσης παρά μόνο η αδυναμία σοβαρής αντιμετώπισης του προβλήματος με ουσιαστικό τρόπο.

Οι Παρασκευές του Νοεμβρίου και οι δυο πρώτες του Δεκεμβρίου σε βρίσκουν στην Μουσική σκηνή Σφίγγα μαζί με εξαιρετικούς guests , τι περισσότερα μπορείς να μας πεις για αυτές τις παραστάσεις;

Έστησα μία μουσική παράσταση, η οποία γεννήθηκε στο μυαλό μου στη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας, εκεί όπου ένιωσα τη μεγαλύτερη ανάγκη να εκφραστώ και να επικοινωνήσω με το κοινό, και της έδωσα τον τίτλο “Ρετρόκ”. Είναι όλα αυτά που υπάρχουν μέσα μου, όλα αυτά που αγαπώ να ακούω και να τραγουδώ, από διαφορετικές δεκαετίες, από διαφορετικούς μουσικούς χώρους. Γίνεται ένα μοναδικό πάντρεμα που στόχο έχει τη χαρά. Το πώς μπορούν οι άνθρωποι και γίνονται ένα, το πώς η μουσική μπαίνει βαθιά μέσα μας και μας ξεσηκώνει είναι κάτι μαγικό. Σε αυτές τις εμφανίσεις έχω τη χαρά να φιλοξενώ φίλους αγαπημένους, που με τιμούν με την παρουσία τους και μοιράζονται μαζί μου τη σκηνή σε αυτή τη μουσική γιορτή των 30 χρόνων μου στη δισκογραφία. Η Τζώρτζια Κεφαλά, ο Θοδωρής Μαραντίνης, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, ο Νίκος Ζιώγαλας, οι Εκείνος κι Εκείνος και μία έκπληξη για το φινάλε μας στις 10/12. Τους ευχαριστώ όλους θερμά!

Ποιό τραγούδι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο να ερμηνεύεις πάνω στην σκήνη και γιατί;

Είναι πολλά τα τραγούδια που κάθε φορά απολαμβάνω για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Δε θα αναφερθώ σε κάποιο δικό μου, αλλά σε 2 τραγούδια με τα οποία μεγάλωσα και έχουν καταχωρηθεί μέσα μου ως αυτά που με βοήθησαν να βρω την αλήθεια μου. Είναι αναμφισβήτητα το “DANS LE PORT D’ AMSTERDAM” του Jacques Brel. Αυτό το τραγούδι με κάνει πάντα να ανατριχιάζω και κάθε φορά που το ερμηνεύω νιώθω το σώμα μου να πάλλεται. Το δεύτερο είναι το “WHOLE LOTTA LOVE” των Led Zeppelin. Με αυτό το τραγούδι ένιωσα τί πάει να πει να ερωτεύεσαι στη σκηνή αυτό που κάνεις. Δε ξέρω αν γίνομαι κατανοητή αλλά είναι κάποια συναισθήματα που μόνο η ροκ μουσική μπορεί να τα προκαλέσει σε τέτοιο βαθμό που καμιά φορά εντυπωσιάζομαι με όσα μπορεί να νιώθω την ώρα του λάιβ.

Θέλω να μας πεις μια στιγμή από ένα live που σου έχει μείνει έντονα χαραγμένο και το θυμάσαι μέχρι και σήμερα…

1995, στο θέατρο Λυκαβηττού. Τραγουδώ κάποια τραγούδια για την Κύπρο και στις κερκίδες ο κόσμος με κεριά αναμμένα τραγουδάει μαζί μου με συγκίνηση “η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό”.


Αυτές τις ημέρες ξεκίνησε επιτέλους η δίκη του Ζακ Κωστόπουλου, αλλά βλέπουμε ότι υπάρχει ενα μίσος δυστυχώς απο τους περισσότερους , το είδαμε και στην πρώτη ημέρα στο δικαστήριο , γιατί πιστεύεις υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση;

Η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη ακόμα, δυστυχώς, να δεχτεί, να αγκαλιάσει, να προστατέψει το διαφορετικό. Οτιδήποτε δε μπορούμε να κατανοήσουμε το κατηγορούμε, το καταδιώκουμε, το σκοτώνουμε, αντί να το αφήσουμε να ανθίσει και να ωριμάσει. Οτιδήποτε μας τρομάζει το περιθωριοποιούμε και ψάχνουμε δικαιολογίες ακόμα και για εγκληματικές πράξεις που συμβαίνουν. Το ότι δολοφονήθηκε ένα παιδί τόσο βάναυσα, αλλά αυτό άφησε παγερά αδιάφορους τόσους συμπολίτες μας, εμένα με ανησυχεί σε τεράστιο βαθμό. Είναι ένα κοινωνικό θέμα που μπορεί να φαίνεται μακρινό για πολλούς από μας, αλλά μας αφορά περισσότερο από όσο νομίζουμε.

Βλέπουμε μια τρομακτική άνοδο στις γυναικοκτονίες αυτή τη χρονιά, οι γυναίκες βγαίνουν, μιλάνε, φωνάζουν, φεύγουν μακριά αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετό. Ήταν πάντα έτσι; ή τα μαθαίνουμε τώρα λόγω των social media;

Η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση γυναικών και παιδιών, βιασμοί και φόνοι συνέβαιναν ανέκαθεν. Δε ξέρω αν υπάρχει έξαρση λόγω της κατάστασης, αν οι άνθρωποι δεν έχουν αντοχές και τρελαίνονται, αλλά πιστεύω ότι κανένας εξωγενής παράγοντας δε σε κάνει βιαστή και δολοφόνο. Ο κακός άνθρωπος είναι κακός άνθρωπος. Τελεία. Η νοοτροπία μίας κοινωνίας παίζει σημαντικό ρόλο και σίγουρα όσα βλέπουν το φως το τελευταίο διάστημα έχουν τις ρίζες τους στην βαθιά ανδροκρατούμενη, πατριαρχική και οπισθοδρομική νοοτροπία της κλειστής μας κοινωνίας. Όσα βήματα κι αν έχουν γίνει, όσο κι αν νομίζουμε ότι είμαστε ένα ευρωπαϊκό κράτος, πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα ώστε να μπορούμε να λέμε ότι ζούμε σε μία χώρα που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι σου , που ίσως να μην έγινε επιτυχία, αλλά το θεωρείς ένα απο τα αγαπημένα σου;

Το “Μια απ’ αυτές τις μέρες” του Γιώργου Θεοφάνους και το “Εσύ θα με πληγώσεις” και πάλι του Γιώργου Θεοφάνους σε στίχους της Ηρώς Τριγώνη.

Εάν θα μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο όπως είναι σήμερα, τι θα ήταν αυτό;

Θα έσβηνα τα σύνορα. Θα ήθελα να ταξιδεύω ελεύθερα σε όλο τον κόσμο, να μου ανήκει όλη η γη και να νιώθω ότι ανήκω παντού. Θα ήθελα να μπορώ να διαγράψω ό,τι μας κρατάει δέσμιους στο παρελθόν, προδιαγράφει το μέλλον μας, μας στερεί τη χαρά της ζωής και της ελευθερίας.

Πιστεύεις υπάρχει ελευθερία σήμερα; Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;

Μεγάλη συζήτηση. Αν είμαστε ελεύθεροι…Έχουν αλλάξει τα πάντα γύρω μας. Ζούμε στην εποχή που όλα τρέχουν με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς. Εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι, που στα παιδικά μας χρόνια παίζαμε στις αυλές και στα χωράφια, που μαζευόμασταν στα σπίτια για να ακούσουμε μουσική, να χορέψουμε, που ανυπομονούσαμε για τις εκδρομές και τα παιχνίδια στη φύση, βλέπουμε τώρα τα παιδιά μας να κλείνονται στα δωμάτια τους μπροστά από έναν υπολογιστή και εκεί να τρώνε, να μελετούν, να παίζουν, να γνωρίζουν άλλους ανθρώπους, να ερωτεύονται. Όχι, δεν είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε σκλάβοι της τεχνολογίας και της εξέλιξης. Είμαστε σκλάβοι του ίδιου μας του εαυτού. Όσο για τα άλλα που ακούμε και διαβάζουμε, για νέα τάξη πραγμάτων κλπ, δεν ξέρω… Εδώ είμαστε να τα δούμε και να τα αντιμετωπίσουμε όλα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμος μας αλλάζει.

Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο τραγούδι; εκτός απο τις παραστάσεις “Ρετροκ”, έχουμε να περιμένουμε κάτι άλλο;

Πολύ πολύ σύντομα θα έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω ένα καινούργιο τραγούδι σε μουσική του Στέφανου Κορκολή και σε στίχους του Πόλυ Κυριάκου. Μία δυναμική, λυρική μπαλάντα με τίτλο “ Θέλω” που θα αποτελέσει προπομπό ενός πολυσυλλεκτικού επετειακού άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022.

Είμαι ενθουσιασμένη για αυτή τη συνεργασία που έρχεται επιτέλους, για πρώτη φορά, μετά από 30 χρόνια που βρίσκομαι στη δισκογραφία.

Είναι πραγματικά πολύ κολακευτικό οι δημιουργοί των τραγουδιών να εμπνέονται από τη φωνή του ερμηνευτή και το θεωρώ μεγάλη τιμή, που και οι δύο αγαπημένοι μου φίλοι έγραψαν ειδικά για μένα ένα τόσο όμορφο τραγούδι.

Το “Θέλω” θα το παρουσιάσω ζωντανά στην τελευταία μου εμφάνιση στη Σφίγγα στις 10 Δεκεμβρίου και σε όλες τις εμφανίσεις που ακολουθούν. Τις Κυριακές στη Λεμεσό στο Black Rabbit καθώς και σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, ξεκινώντας στις 17/12 από την Κρήτη και ακολούθως στη Θεσσαλονίκη. Στόχος είναι το «Ρετρόκ» μας να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

ΠΗΓΗ: https://hotshot.gr