Λίγες μέρες πρίν ανέβει στην σκήνη της “Σφίγγας”, ο Φίλιππος Πλιάτσικας μίλαει στο hotshot.gr για το βιβλίο του «Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα» , τις εμφανίσεις του, την πανδημία, τον πόλεμο αλλά και το τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται Πυξ-Λαξ.

Γράφει ο Άγγελος Αληγιάννης

“Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα” τι πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει αυτόν τον κόσμο;

Καταρχάς πρέπει να μπει ένα φρένο στην παράνοια, να δημιουργηθεί μια σαφής γραμμή, ένα όριο από τους απλούς κανονικούς ανθρώπους σε ότι τους αφορά. Από τα πολύ μεγάλα μέχρι τα πιο μικρά.

Στο ξεκίνημα σας έχετε πει αρκετές φορές ότι είχατε συναντήσει φτώχεια, αντιξοότητες, συγκρίνονται καθόλου με την σημερινή εποχή, που οι τιμές και η ανεργία είναι στα ύψη;

Οι δυσκολίες αλλάζουν πρόσωπο αλλά η ουσία τους παραμένει ίδια. Έχουν να κάνουν όχι μόνο με τις αντικειμενικές ανάγκες μας αλλά και τις πλασματικές. Έχουν να κάνουν με τα σωστά μας αλλά και τις λάθος επιλογές μας που εμμονικά τις επαναλαμβάνουμε μπας και κάποια στιγμή αλλάξουν πρόσωπο.

Από την διαχείριση της Πανδημίας (αρνητικό ρεκόρ σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων στην Ευρώπη), στην διαχείριση της κρίσιμης κατάστασης στην Ουκρανία (με την αποστολή και πολεμικού υλικού), πως σχολιάζετε τις κινήσεις της κυβέρνησης σε δύο τόσο σημαντικά θέματα;

Όλες οι παγκόσμιες προκλήσεις είχαν και έχουν πολλές πλευρές. Δεν είναι χρήσιμο για μας τους ίδιους να γραπώνουμε μια κάθε φορά και να την κάνουμε αφορμή να τσακωθούμε με τον διπλανό μας. Ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο Κορωναίος ένα πρωτόγνωρο πεδίο που ήθελε μια πρωτόγνωρη αντιμετώπιση; Ναι ήταν, ξέφυγε η κατάσταση από ένα χρονικό σημείο κι έπειτα προς μια φοβική αυτοεκπληρούμενη μέθη από ειδικούς, κυβερνήσεις και κόσμο,παράγωντας σχεδόν κωμικές κάποιες φορές αντιδράσεις και μέτρα; Ναι ξέφυγε. Ας δούμε όμως και δίπλα μας και μας τους ίδιους. Ή ας δούμε την δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος επίσης. Σχεδόν ξεχάσαμε ότι είμαστε θνητοί και αν άκουγε κανείς τα δελτία ειδήσεων θα πίστευε πως αν κλειστεί για πάντα στο σπίτι του θα γινόταν αθάνατος. Στο θέμα του πολέμου οι βόμβες σκότωναν το ίδιο άδικα και σκληρά πάντα. Η βία θα έχει πάντα το ίδιο αποτρόπαιο πρόσωπο από όπου κι αν προέρχεται και προσωπικά με έβρισκε και θα με βρίσκει πάντα απέναντι .Πριν 20 κάτι χρόνια βομβαρδίστηκε ανηλεώς μια χώρα στα σύνορα μας η Γιουγκοσλαβία. Την τελευταία δεκαετία βομβαρδίστηκε μια χώρα στην άλλη πλευρά της Μεσογείου, για να μην πάω ακόμη πιο πίσω. Τώρα βομβαρδίζεται η Ουκρανία .Αν χωριστούμε πάλι ψάχνοντας για το ποιες βόμβες έχουν δίκιο θα τελειώσουμε. Όποιος ξεκινάει πόλεμο έχει άδικο .Πάντοτε είχε ,πάντοτε θα έχει .

Ο Μάνος Ξυδούς ήταν σαν δεύτερος πατέρας για εσάς, ποια στιγμή θυμάστε έντονα μαζί του;

Από τον Μάνο θυμάμαι τα πάντα. Υπήρξε καθοριστικός για τη ζωή μου .

Θέλω να μας πείτε περισσότερα για το δεύτερο βιβλίο σας, το μυθιστόρημα που κυκλοφορήσατε τον Οκτώβριο,«Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα» από τις εκδόσεις ψυχογιός.

Δεν μπορείς να πεις παρά πολλά για μια φανταστική ιστορία, ένα παραμυθάκι που αποτυπώθηκε στις σελίδες ενός βιβλίου παρά μόνο να το διαβάσεις αν έχεις διάθεση .Ταξιδεύει στον 18ο αιώνα αλλά και στον 21ο σε μέρη όπως η Κρήτη ,η Μάνη, η Αθήνα και το Παρίσι.

Τελικά τι είναι αυτό που ορίζει τα βήματα μας;

Όπως έχω αναφέρει κι άλλη φορά με κίνδυνο να φανώ κουραστικός είμαι πολύ καλός στο να φτιάχνω ερωτήματα .Δεν ξέρω αν είμαι το ίδιο καλός στο να δίνω και τις απαντήσεις.

Μουσική, Θέατρο, Τέχνη, Πολιτισμός, Απαξιώθηκαν βάναυσα μέσα από τιςαπαγορεύσειςτατελευταία2χρονιά. Είναι δυνατόν ο πολιτισμός και οι τέχνες να γίνουν αντικείμενο περιορισμών και ελέγχου;

Η τέχνη, ο πολιτισμός αλλά κυρίως η μουσική δεν απαξιώθηκαν μόνο τα τελευταία δύο χρόνια ειδικά στη χώρα μας αλλά είναι δεκαετίες που αντιμετωπίζονται με απαξιωτικό τρόπο. Άνθρωποι που έχουν φάει δεκαετίες σπουδής πάνω στη μουσική αντιμετωπίζονται ως «μουζικάντηδες» και «βιολιτζήδες» .Με τον ίδιο τρόπο ήταν επόμενο να αντιμετωπιστούν και στην περίοδο των απαγορεύσεων . Από «ειδικούς» και μη . Είναι θλιβερό να μαθαίνεις ότι η πιο συχνή φράση που ακουγόταν κατά την λήψη αποφάσεων όταν η συζήτηση έφτανε στη μουσική σε επιτροπές κι αποτροπές ήταν «έλα μωρέ τραγουδάκια είναι ». Σε μια χώρα που ζει με τη μουσική, που βιώνει τις μεγάλες στιγμές μαζί της.

Μοναξιά μου όλα” αλλά τελικά η πορεία και η καριέρα σας δεν υπήρξε ποτέ μοναχική… πόσα σας ενώνουν σαν συγκρότημα; Τι είναι για εσάς οι Πυξ – Λαξ ;

Οι Πυξ Λαξ είναι ένα παιδικό όνειρο, είναι ένα ζεστό σπίτι είναι μια πολύχρωμη κολεκτίβα είναι δημιουργία δύο πιτσιρικάδων απ’ το Μενίδι που στην πορεία βρέθηκαν και με άλλον έναν από τους Αγίους και λειτούργησαν σαν μια μεγάλη αγκαλιά που μπορεί να χωρέσει μέσα της αμέτρητα συναισθήματα και προσδοκίες .Είναι η φωνή που επέλεξαν γενιές και γενιές νέων Ελλήνων (στην ψυχή κι όχι μόνο στην ηλικία) για να μοιραστούν τις πιο δομικές στιγμές της ζωής τους .Την γνωριμία τους, τον χωρισμό τους. Την μοναξιά και την φιλία τους .Κι εμείς ακόμη και σήμερα παρακολουθούμε αποσβολωμένοι αυτό το δώρο που μας έκανε η τύχη .Για αυτό δεν είναι τόσο απλό να μιλάς για αυτή τη μπάντα πρόχειρα ή με άγνοια όλων αυτών ακόμα κι αν είσαι μέλος της. Γιατί τελικά δεν αφορά μόνο εσένα αδελφέ .Αφορά κι όλον αυτό τον κόσμο που έχει κάνει τα τραγούδια των Πυξ Λαξ σάουντρακ στην ταινία της ζωής του .

Με αφορμή το μυθιστόρημά «Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα», θα σας απολαύσουμε στη μουσική σκηνή της «Σφίγγας» στις 13 και 20 Μαρτίου, τι να περιμένουμε;;

Θα είναι μια εφ’όλης της ύλης κυρίως παράσταση αυτήν τη φορά, που στη δράση της θα αγκαλιάζει και κάποια κείμενα μέσα στα τραγούδια, με παρεμβάσεις του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, που θα είναι σε προβολή. Τη σκηνοθετική επιμέλεια θα έχει πάλι ο Κώστας Γάκης με τη βοήθεια της Νατάσσας Φαίης Κοσμίδου. Μαζί μας θα είναι και ο Χάρης Μιχαηλίδης (Δραμαμίνη) στα φωνητικά και την κιθάρα, η ηθοποιός, μουσικός Ιωάννα Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι και την αφήγηση, ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης στο μπάσο και ο Αλέξης Κούρτης στα τύμπανα.

Από όλη την διαδρομή σας πάνω στην σκηνή, την επαφή σας με το κοινό, έχει αλλάξει κάτι στο βλέμμα, στις αντιδράσεις, την αγωνία των νέων ανθρώπων;;

Οι νέοι άνθρωποι είναι η δύναμη, είναι η φαντασία, είναι η συνέχεια, είναι η ζωή. Είτε τους καταλαβαίνεις, είτε στέκεσαι απέναντι τους αμήχανα και επικριτικά όταν δεν τους καταλαβαίνεις αυτοί ήταν πάντα ο τροχός που κυλάει .Κι εκεί βάλουν οι όποιες μορφές εξουσίας όπως έκαναν πάντα .Αλλάζοντας τα μέσα κάθε φορά .Παλιότερα ήταν άλλα τα μέσα ,σήμερα ο ολοκληρωτισμός και η βιαιότητα προσπαθεί να περάσει και να εγκαθιδρυθεί στις ψυχές τους μέσω των σόσιαλ μίντια ,αύριο ίσως είναι άλλα. Όμως πάντα ο κόσμος μας εκεί θα βασίζεται .Στους νέους ανθρώπους .Γιατί αν γλυτώσει το παιδί(όπως λέει το τραγούδι ) θα εξακολουθεί να υπάρχει ελπίδα.


,

ΠΗΓΗ: https://hotshot.gr