Του Γιάννη Βέλλη

Έχουμε μάθει να βλέπουμε τις κάθε είδους φλεγμονές, ως πρόβλημα για την υγεία μας, ενώ αυτές είναι στην ουσία η αντίδραση του οργανισμού στο πρόβλημα. Το αυτό ισχύει και στην κοινωνία μας, με τις αντιδράσεις. Αυτές υπάρχουν, στην πλειοψηφία τους, όταν υπάρχει ένα υπαρκτό πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, με την άρνηση της πολιτείας, των θεσμών μικρών ή μεγάλων, να προχωρήσουν στη λύση του. Δεν ισχυρίζομαι, ότι παράλληλα δεν υπάρχει ένα μικρός σε μέγεθος αριθμός ανθρώπων που κινείται στην λογική, αντίδραση για την αντίδραση, αλλά αυτό δεν αλλάζει τις διαπιστώσεις.

Συνηθίσαμε, ως μικρές ή μεγάλες κοινότητες, να μη δεχόμαστε την αντίδραση, ως μια υγιής διαδικασία και να προσπαθούμε με απαγορεύσεις, απειλές, εκφοβισμό, να την "θάβουμε" προσωρινά για να δείξουμε την καλή εικόνα μας προς τα έξω...Όμως αυτή δεν χάνεται, ούτε μειώνεται. 
Αντίθετα, οι αντιδράσεις παντού, συσσωρεύονται, γίνονται επιθετικότερες και όταν κάποτε ξεσπάνε, τα αποτελέσματα δεν είναι και τα καλύτερα...Οι κοινωνικές συγκρούσεις, τα τελευταία χρόνια, γίνονται εντονότερες, περισσότερο σε χώρες όπως αυτές της Ευρώπης ή της Αμερικής, τις "πολιτισμένες", που νομίζανε ότι με αυτά τα μέτρα που ανέφερα παραπάνω θα εξαφανιστούν.
 
Για μία ακόμη φορά, φτάνουμε με προβληματισμό στην 17η Νοέμβρη, ο καθένας μέσα από τη δική του ιδεολογική τοποθέτηση και κρίνουμε τις εκτροπές κάθε μορφής, είτε αυτό αφορά χούντα όπως αυτή της 7ετίας, είτε μικρότερες, που υπάρχουν καθημερινά παντού, από το σπίτι, τη γειτονιά, τους εργατικούς και συνδικαλιστικούς χώρους, το στρατό, τους δήμους, τις περιφέρειες, την ίδια την πολιτεία με τα όργανά της...

Θέλω να πιστεύω, ότι μέχρι την τελευταία στιγμή το Πολυτεχνείο φέτος θα ανοίξει, με νέα απόφαση της πολιτείας, για να μπορούν οι εκπρόσωποι φορέων, κομμάτων, ακόμα και ιδιώτες με κάποια τήρηση αυστηρών μέτρων, να καταθέσουν στη μνήμη της γενιάς του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο ανήκει σε όλες και όλους, όχι μόνο στα κόμματα. 
Όπως και ότι θα επιτραπεί η καθιερωμένη πορεία, με αυστηρά μέτρα που θα καθοριστούν με συνεννόηση μεταξύ κομμάτων, οργανωτικής επιτροπής και των αρμόδιων υπουργείων. Κανείς δεν θέλει να πάει εκεί για να αρρωστήσει, ούτε να προκαλέσει συνωστισμό για να πάει κόντρα στα μέτρα της κυβέρνησης τα σχετικά με τη πανδημία. 

Νομίζω αν παραμείνουμε στη λογική ως κράτος: "όλα κλειστά", θα έχουμε για μια ακόμη φορά όλη την Αθήνα γεμάτη αστυνομικούς και από την άλλη αναρχικούς που θα ψάχνουν τρόπο να δείξουν την παρουσία τους, όπως και πολίτες που θα εκφράσουν με την παρουσία τους εκεί την πολιτική αντίδραση, άσχετα με τις νομικές συνέπειες της κίνησής τους αυτής. Αυτό δεν θα είναι πάλι συνωστισμός και κίνδυνος από την πανδημία;...