Συντάκτης: Γιώργος Τσαντικος 
   Το 2010, η Ηγουμενίτσα είχε τρία τμήματα ΤΕΙ: Το Ιχθυοκομίας και Αλιείας που ήταν το πιο «ανθηρό» ακαδημαϊκά, το Εφαρμογών Γλωσσών στη Διοίκηση και στο Εμπόριο και το Τουριστικών Επιχειρήσεων. Τα «παράξενα» ξεκίνησαν από τη συγχώνευση των δύο τελευταίων, το 2013, σε ένα τμήμα με τρεις κατευθύνσεις, τη Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων και Επιχειρήσεων Φιλοξενίας, το Διοίκησης Επιχειρήσεων με δύο ακόμα… υποκατευθύνσεις, εκ των οποίων η μια είναι οι Εφαρμοσμένες Ξένες Γλώσσες στη Διοίκηση και την Οικονομία. Φυσικά, ούτε λόγος για πραγματικά επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του ή για κάποια σοβαρή ακαδημαϊκή στόχευση. Η «αναδόμηση Γαβρόγλου» το 2018 αποφάσισε τη μετάπτωσή του σε τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας. Πέρα από την αλλόκοτη ακαδημαϊκή εξέλιξη ενός τμήματος που πέρασε από τρία γνωστικά αντικείμενα και στην πορεία, κάθε κατεύθυνση του προγράμματος σπουδών γινόταν ξεχωριστό τμήμα, συχνά με άλλο πρόγραμμα σπουδών, η ακαδημαϊκή ιστορία της Ηγουμενίτσας είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα, πονεμένη, αλλά και αδικημένη σε ένα βαθμό. Το μακρινό 1995 ξεκίνησε τη λειτουργία του το τμήμα Ιχθυκομίας-αλιείας. Την επόμενη χρονιά έγινε το τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων. Το 1999 ακολούθησε το τμήμα Εφαρμογών Ξένων Γλωσσών στη Διοίκηση και το Εμπόριο. Ήταν η περίοδος που, μετά τη θητεία του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Παιδείας, το δόγμα «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ», επεκτεινόταν με μια, καταστροφική όπως θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια, πολυδιάσπαση ακαδημαϊκών αντικειμένων. Τα ιδρύματα συνεχώς έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν περισσότερους εισακτέους, τα υπουργεία έκαναν πολιτικό παιχνίδι με συνθήματα τύπου «οι 2 στους 3 μπαίνουν στο πανεπιστήμιο». Τα τμήματα όμως λειτούργησαν και δημιούργησαν μια δραστήρια ακαδημαϊκή κοινότητα στην Ηγουμενίτσα. Άρχισαν να αποκτούν και επιστημονικό αποτύπωμα, ειδικά το τμήμα Ιθχυοκομίας, του οποίου οι απόφοιτοι απορροφούνταν γρήγορα σχετικά, από την τοπική οικονομία. Ωστόσο, η «διπλή» προσμονή και απαίτηση της τοπικής κοινωνίας να έχει ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα στην περιοχή της, κάτι που δεν είναι κατακριτέο, σε συνδυασμό με τα διαρκή μικροπολιτικά συμφέροντα που υποβάθμιζαν αυτή την απαίτηση σε σχεδόν αποκλειστικά οικονομικό αίτημα, έφεραν την παρακμή. Η «υφέρπουσα» λογική της στήριξης της τοπικής οικονομίας από τους φοιτητές, δεν μπορούσε ποτέ να είναι βασικό επιχείρημα ύπαρξης ενός τμήματος.  Το 2006 ήρθε το υπουργείο να «πάρει πίσω» ό,τι έδωσε, χωρίς να έχει φροντίσει να το στηρίξει με σοβαρό, επιστημονικό και παιδαγωγικό τρόπο κάποια χρόνια νωρίτερα. Ο «νόμος Γιαννάκου» με τη βάση του 10, πρακτικά θα μείωναν κατά πολύ το φοιτητικό πληθυσμό των τμημάτων, που, παρότι σε μεγάλο βαθμό ήταν (και παραμένουν) τμήματα «τελευταίας καταφυγής» των υποψηφίων που δεν γράφουν καλά στις εξετάσεις, δεν παύουν να έχουν και εισακτέους-ες που τα επιλέγουν στοχευμένα. Ο νόμος τελικά ανατράπηκε από το φοιτητικό κίνημα, ωστόσο το πρόβλημα στην Ηγουμενίτσα παρέμεινε.Το 2009 ιδρύθηκε το τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας, ένα από τα ελάχιστα τμήματα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα σε τομέα που είχε μια σχετική ακαδημαϊκή αυτονομία και περιθώριο έρευνας, αλλά και πεδίο στην αγορά. Τότε, εμφανίστηκε το… σύνηθες φαινόμενο, με τους τοπικούς βουλευτές να προσπαθούν μεν να «πάρουν» τη σχολή στον τόπο εκλογής τους, αλλά η κυβέρνηση, την οποία συχνά στήριζαν, να μην υποστηρίζει την λειτουργία του τμήματος. Αυτή η «παρακαταθήκη», στην πράξη λειτούργησε βλαπτικά διαχρονικά. Η Ηγουμενίτσα βρέθηκε σε αδύναμη θέση και το τμήμα Οπτομετρίας τελικά δεν λειτούργησε ποτέ. Το 2006 ιδρύθηκε όμως στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας. Το 2010, το τμήμα Ιχθυοκομίας διέθετε εργαστήρια, έδινε πτυχιακές, είχε πτυχιούχους που εργάζονταν. Το 2013 όμως, με ένα ακόμα «σχέδιο» του υπουργείου Παιδείας, επί Άννας Διαμαντοπούλου καταργήθηκε και συγχωνεύθηκε με το τμήμα του Μεσολογγίου. Τα άλλα δύο τμήματα συγχωνεύθηκαν επίσης σε ένα, με τις τέσσερις συνολικά κατευθύνσεις. Το 2018, ήρθε ο «νόμος Γαβρόγλου» που αρχικά καταργούσε το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, αλλά στην πορεία (και μετά από ισχυρές πολιτικές πιέσεις), αποφάσισε να το μετατρέψει σε τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας, με ακόμα ένα ριψοκίνδυνο ακαδημαϊκό άλμα. Η αρχική εισήγηση, που συμπίπτει αρκετά με τη σημερινή πρόταση του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ήταν η δημιουργία θερινού πανεπιστημίου στην Ηγουμενίτσα και η λειτουργία διετών προγραμμάτων προσαρμοσμένων στην τοπική οικονομία. Αρνητικό είναι και το Υπουργείο Παιδείας, που παρά την προσπάθειά του να μεταθέσει την ευθύνη στη σύγκλητο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, είναι εκείνο που στην πραγματικότητα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, ειδικά μετά τις αλλαγές που προωθεί στην Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Απλά, η νέα υπουργός Νίκη Κεραμέως προσπαθεί να απέλθει του πολιτικού κόστους… Από του χρόνου η ακαδημαϊκή ιστορία της Ηγουμενίτσας φτάνει στο τέλος της. Το μοναδικό εν λειτουργία τμήμα δεν ήταν στο φετινό μηχανογραφικό και οι φοιτητές-τριες του είναι παγιδευμένοι, γιατί έχει ήδη μετατραπεί διοικητικά σε κάτι άλλο. Οπότε, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, ειδικά μετά την απόφαση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων να μη συνεχιστεί η λειτουργία του τμήματος.