Πρακτικά Διαδικτυακής Εκδήλωσης
”Το μέλλον της Ευρώπης: Τι πρέπει να διατηρηθεί; Τι πρέπει να αλλάξει;”

Καλεσμένοι (συμμετέχοντες) Ευρωβουλευτές της εκδήλωσης:
κ. Ασημακοπούλου Άννα, κ. Ανδρουλάκης Νίκος, κ. Παπαδημούλης Δημήτρης

Υπό τη μέριμνα και τον συντονισμό του κ. Μωυσή Ελισάφ, Δημάρχου Ιωαννιτών

Η συνάντηση πραγματοποιείται στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου «Μέλλον της Ευρώπης: Οραματιστείτε ένα λαμπρό μέλλον για νέους, μετανάστες, ηλικιωμένους, παιδιά σε ένα Ευρωπαϊκό πλαίσιο», το οποίο χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες 2014-2020». Το έργο απευθύνεται κυρίως σε νέους που θα ανταλλάξουν απόψεις για το μέλλον της Ευρώπης μέσα από την υλοποίηση μίας δέσμης δράσεων που συμπεριλαμβάνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις και παρουσιάσεις θεματικών ενοτήτων σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Σε κάθε πόλη νέοι συζητούν και επεξεργάζονται τοπικές πολιτικές και προτείνουν ένα όραμα για το μέλλον της Ευρώπης και ιδέες για την καταπολέμηση του Ευρωσκεπτικισμού και των διακρίσεων. Η ομάδα των πρεσβευτών της δικής μας πόλης αποτελείται από 5 νέους και νέες επιλεγμένους ύστερα από πρόταση του Δήμου Ιωαννιτών. Η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα έχει θέμα «Η ποικιλομορφία της Ευρώπης είναι πλούτος: μαθήματα του παρελθόντος σχετικά με τις φυλετικές πολιτικές του 1930 στην Ευρώπη».

Αδιαμφισβήτητα η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχεται ίσως την πιο σημαντική πολυεπίπεδη κρίση της ιστορίας της καθώς αμφισβητούνται πολλές φορές οι αξίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που στηρίζονται στο Διαφωτισμό. Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε οφείλουμε να υποστηρίξουμε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στοχεύοντας στην κοινωνική συνοχή, τη μείωση των ανισοτήτων, την αλληλεγγύη, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τη διεύρυνση της δημοκρατίας.

ΕισηγήσειςΠαπαδημούλης Δημήτρης, αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου


Το ευρωβαρόμετρο, μία μηνιαία δημοσκόπηση στα κράτη-μέλη της ΕΕ δείχνει ότι η νέα γενιά είναι η πιο θερμή υποστηρίκτρια της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά επίσης είναι και η πιο επικριτική απέναντι στις δράσεις της ΕΕ. Ο διάλογος της νέας Ευρώπης με τους νέους της είναι η σωστή επιλογή γιατί η κρίση που προαναφέραμε πιέζει την Ευρώπη να κάνει βήματα ώστε να γίνει πιο ισχυρή πολιτική ένωση, πιο δημοκρατική, με μεγαλύτερη διαφάνεια, πιο αποτελεσματική σε θέματα δημόσιας υγείας, περιβάλλοντος, εργασίας.

Μέχρι που ξέσπασε ο κορονοϊός υπήρχαν 27 διαφορετικά συστήματα υγείας και η υγεία ήταν αρμοδιότητα των κρατών μελών. Το ταμείο ανάκαμψης είναι ένα καινούριο εργαλείο που θεσπίστηκε λόγω της πανδημίας και τα πιο πολλά από το σύνολο των 30,5 δις θα είναι επιχορηγήσεις. Το ταμείο θα φέρει στην Ελλάδα μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ τα επόμενα χρόνια. Η κίνηση αυτή γίνεται με στόχο έναν ευρωπαϊκό συντονισμό και πρέπει να πάμε σε μια κοινή πολιτική υγείας.

Επίσης, το θέμα της απασχόλησης είναι φλέγον καθώς η νέα γενιά πληρώνει το κόστος της ανεργίας. Είναι καλό να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει την υψηλότερη ανεργία την Ευρώπη. Υπάρχει, επομένως, έντονα η ανάγκη λήψης μέτρων εκ της ΕΕ. Ωστόσο, οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι αδύνατο να υλοποιηθούν με έναν προϋπολογισμό που είναι μόνο το 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Χρειαζόμαστε περισσότερα λεφτά στο κοινό ταμείο και αυτό απαιτεί ορισμένες δραστικές αλλαγές στην φορολογία, πχ να πληρώσουν οι γίγαντες του διαδικτύου παρά μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Πρέπει να δοθεί έμφαση στο ρόλο της δημοκρατίας και της διαφάνειας. Τα περισσότερα όργανα στις Βρυξέλλες, το Λουξεμβούργο και το Στρασβούργο λειτουργούν πίσω από κλειστές πόρτες. Το μόνο όργανο που λειτουργεί ανοικτά είναι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αλλά απέχει πολύ ακόμη από το να είναι ένα κοινοβούλιο με πλήρεις ελεγκτικές αρμοδιότητες.

Τέλος, παρά τους περιορισμένους πόρους υπάρχουν προγράμματα για τη νέα γενιά, το Erasmus+, ένα αντίστοιχο για τα μεταπτυχιακά, με τα οποία νέοι έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν εμπειρία σε ξένα πανεπιστήμια ή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Αποτελεί πρόκληση να ανεβάσουμε το ρόλο και την ισχύ της Ελλάδας και μέσα στην ΕΕ και αυτό μας αφορά όλους.Ασημακοπούλου Άννα Μισέλ


Είμαστε σε μια εποχή που δεν έχει τίποτα σταθερό και τίποτα δεδομένο, στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης, και θα κληθούμε να διαχειριστούμε διάφορες κρίσεις. Η υγεία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός αγαθού που πλήττεται με πρωτοφανή τρόπο. Κανείς δεν φανταζόταν μία τέτοια κρίση που έχει ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Το βασικότερο όμως που πρέπει να τονίσουμε είναι κάτι που αποτελεί το λόγο δημιουργίας της ΕΕ και είναι η εξασφάλιση της ειρήνης και της δημοκρατίας.Ανδρουλάκης Νίκος

Είναι σύνηθες να μαθαίνουμε γρηγορότερα τα αρνητικά και πολύ πιο αργά και λιγότερο τα θετικά. Ξεκινώντας από την πανδημία στην αρχή του εμβολιαστικού προγράμματος υπήρχε ένα ισχυρό debate ενάντια στην ευρωπαϊκή επιτροπή για το πώς χειρίστηκε το θέμα των εμβολίων και της κοινής παραγγελίας. Σήμερα μερικούς μήνες μετά η Ευρώπη είναι πρώτη παγκοσμίως σε εμβολιαστική κάλυψη και στη συνεισφορά της σε άλλες φτωχές χώρες. Η Ευρώπη έχει δώσει 500.000.000 περισσότερες δόσεις όταν οι ΗΠΑ (ως η δεύτερη πολιτική μονάδα που έχει συνεισφέρει) έχουν δώσει μόλις 100.000.000 δόσεις. Αυτό, λοιπόν, δεν έχει γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό και μόλις είδαμε, λοιπόν, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρχικής θεωρίας ότι τα θετικά μηνύματα συνήθως καθυστερούν. Με όλα τα παραπάνω δεν συνάγεται φυσικά ότι η ΕΕ τα κάνει όλα σωστά αλλά το σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά και να λειτουργούμε με γνώμονα την αλληλεγγύη, τη διαφάνεια και τη δημοκρατία. Δουλειά του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου που είναι ο πιο ισχυρά νομιμοποιημένος θεσμός και άμεσα εκλεγμένος από τους ευρωπαϊκούς λαούς είναι να πιέσει προς την πολιτική ενοποίηση. Σε μία σκληρή εποχή ανταγωνισμού και πιέσεις από τις δράσεις των ΗΠΑ, Κίνας, Αυστραλίας και Μεγάλης Βρετανίας η Ευρώπη προσπαθεί να ανταπεξέλθει μέσω της συντονισμένης εξωτερικής πολιτικής και της συζήτησης για τη δημιουργία του Ευρωστρατού. Δεν γίνεται μία τόσο μεγάλη πολιτική μονάδα να μην έχει τέτοια εργαλεία για να αυξήσει την γεωπολιτική της επιρροή και πάνω απ’ όλα την ασφάλειά της.

Όσον αφορά την οικονομία σε συνδυασμό με την κρίση της πανδημίας, η Ελλάδα θα πάρει 20% σε επιδοτήσεις από το ταμείο, που δεν θα χρεωθούν στον προϋπολογισμό της χώρας αλλά θα αποτελούν χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα αποπληρωθούν μέσω φόρων στο μέλλον.

Για τις φυσικές καταστροφές η Ευρώπη πριν κάποια χρόνια δεν είχε τη δυνατότητα να παρέμβει όπως φέτος το καλοκαίρι στην Εύβοια, όπου 1.050 πυροσβέστες, 220 οχήματα και εναέρια μέσα. Τώρα πλέον έχουμε φτιάξει το RescEU που προσφέρει βοήθεια και αλληλεγγύη όταν κάποιο κράτος την ζητήσει και παράλληλα χρηματοδοτούμε τις διμερείς συμφωνίες με 75% ώστε να είναι ευκολότερη η συμμετοχή ευρωπαϊκών μέσων σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις, όπως πλημμύρες και καταστροφές.
Διάλογος-συζήτηση με τους νέους

-Δεδομένου του χαμηλού βιοτικού επιπέδου της Ελλάδας και της νέας κρίσης λόγω της πανδημίας παρατηρούνται ανεβασμένα τα ποσοστά στη μαύρη εργασία. Τι συμβαίνει στις άλλες χώρες, ποια μέτρα παίρνει η ΕΕ και ποιες είναι οι βλέψεις της για τους νέους που πρόκειται να βγούνε στην αγορά εργασίας στα επόμενα χρόνια;

Δ. Παπαδημούλης:

Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι ελαστικές μορφές εργασίας και έχει λάβει μεγάλη έκταση το φαινόμενο κάποιοι άνθρωποι, που είναι στην πραγματικότητα εργαζόμενοι-μισθωτοί, να εμφανίζονται ως αυτοαπασχολούμενοι προκειμένου να μην υπάρχουν υποχρεώσεις εις βάρος των εργοδοτών. Παράλληλα, η κατάσταση αυτή έχει ευνοηθεί από την άνοδο της τηλεργασίας μέσα στην πανδημία. Ακόμη, έχουν αυξηθεί και οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες, όπου συχνά καταπατώνται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σχετικά με αυτό, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πριν από λίγες μέρες ψήφισε με μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία ένα ψήφισμα για τους εργαζόμενους των πλατφόρμων ζητώντας να τους αναγνωριστούν τα δικαιώματα που απορρέουν από την πραγματική φύση της εργασίας. Στο θέμα αυτό δεν υπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική αλλά κάθε κράτος εφαρμόζει διαφορετικές ρυθμίσεις. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, υπάρχει νόμος που τους αντιμετωπίζει ως μισθωτούς με τα συναφή δικαιώματα και γίνονται πιο ισχυροί έλεγχοι και επιθεωρήσεις εργασίας. Στην Ελλάδα είναι πολύ επίκαιρο το θέμα με την efood, η οποία υπό την πίεση της κατακραυγής και των κοινωνικών δικτύων αποδέχτηκε να μετατραπούν οι συμβάσεις ελευθέρου χρόνου ενώ η νομοθεσία της έδωσε το δικαίωμα να τους αντιμετωπίζει ως freelancers. Η μαύρη εργασία, τα μη δικαιώματα στις πλατφόρμες οδηγούν στην ανάγκη να αυξηθεί η αρμοδιότητα της ΕΕ ώστε να υπάρχουν υποχρεωτικά κοινά standards. Εταιρίες που χρησιμοποιούν τους εργαζομένους τους ισχυριζόμενοι ότι δεν είναι εργαζόμενοι αλλά αυτοαπασχολούμενοι παράγουν τεράστια κέρδη και δεν φορολογούνται. Οι μεγάλοι του διαδικτύου δεν πληρώνουν φόρους για την δραστηριότητά τους μέσα στην Ευρώπη γιατί δεν έχουμε καταφέρει να ενισχύσουμε μια κοινή ευρωπαϊκή ρύθμιση αυτών των φαινομένων. Έτσι, η ζημιά είναι διπλή γιατί η φοροδιαφυγή αυτών των εταιρειών οδηγεί και στην υπερφορολόγηση των μικρομεσαίων εταιρειών.



-Γνωρίζουμε ότι με το ξέσπασμα της πανδημίας και το κλείσιμο των εκπαιδευτικών μονάδων νέες μορφές διδασκαλίας προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τις παραδοσιακές μεθόδους. Θεωρείτε ότι ο ρόλος της ΕΕ ήταν βοηθητικός στο χώρο της εκπαίδευσης σε μία τόσο δύσκολη περίοδο, ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα που αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες λόγω της ανυπαρξίας υλικοτεχνικών μέσων;

Α. Μ. Ασημακοπούλου:

Υπενθυμίζοντας μία βασική αρχή, την αρχή της επικουρικότητας, έχει συμφωνηθεί από όλα τα κράτη μέλη ότι έχουν δοθεί αρμοδιότητες στην ΕΕ ώστε να μας εκπροσωπεί και να νομοθετεί. Σε κάποια άλλα θέματα υπάρχει η ρύθμισή τους να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών, όπως για παράδειγμα η πλειοψηφία των θεμάτων εργασιακής φύσης ή η εκπαίδευση. Παρόλα αυτά η Ευρώπη έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα στο χώρο της εκπαίδευσης. Εκκινώντας πρέπει να επισημανθεί ότι δεν ήτανε μόνο η Ελλάδα απροετοίμαστη απέναντι σ’ αυτή την μεγάλη πρόκληση αλλά και πολύ πιο προηγμένα κράτη, τα οποία χρειάστηκαν γιγάντιες προσπάθειες. Η Ευρώπη έχει βάλει στόχο τον εκσυγχρονισμό των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών και συνεπώς τον εκσυγχρονισμό των σχολείων που προσφέρουν αυτές τις δεξιότητες. Από την άλλη μεριά, η ελληνική κυβέρνηση και το Υπουργείο παιδείας έκανε τεράστια προσπάθεια για την εξασφάλιση του απαραίτητου εξοπλισμού, την εξοικείωση του διδακτικού προσωπικού με τα ηλεκτρονικά μέσα και την παροχή σε όλα τα παιδιά της Ευρώπης ίδιων και ίσων δυνατοτήτων ώστε να μην μένει κανείς πίσω. Επίσης, πάνω από 24 εκατομμύρια νέοι μέχρι 25 ετών απέκτησαν δεξιότητες και πρόσβαση στη μαθητεία και στην αγορά εργασίας λόγω της Ευρώπης.



-Πολλές φορές είναι δύσκολη η συνεργασία της ΕΕ με τα κράτη-μέλη και συνεχώς υπάρχουν πολλοί πολίτες που δυσανασχετούν για το ρόλο της Ένωσης. Είδαμε πρόσφατα και την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την ευρωπαϊκή ένωση, όπου πολλοί νέοι άρχισαν να αντιδρούν και να αρνούνται το ρόλο της. Πως γίνεται αντιληπτή όλη αύτη η κατάσταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με ποια μέσα προσπαθεί να φέρει πιο κοντά της τους νέους;

Ν. Ανδρουλάκης:
Αρχικά, να διορθωθεί ότι στο Brexit οι νέοι ήταν αυτοί που ψήφισαν να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο ενώ οι μεγαλύτερες ηλικίες ήταν αυτές που επέλεξαν να βγει από την ΕΕ. Στη συνέχεια, προφανέστατα στο Συμβούλιο δημιουργούνται προβλήματα καθώς κάποια κράτη μέλη δεν θέλουν να προχωρήσει η Ένωση με ταχύτερα βήματα. Ως εκ τούτου αυτό που δημιουργεί πολύ μεγάλα προβλήματα είναι η ανάγκη ομοφωνίας. Όταν υπάρχουν κράτη που βάζουν προσκόμματα σε αποφάσεις πάρα πολύ χρήσιμες, δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει η ΕΕ αποτελεσματικά. Ακόμη και στο ταμείο ανάκαμψης φάνηκε αυτό, αφού στην αρχή του είχε πολύ μεγαλύτερο ποσό επιδοτήσεων και στη συνέχεια μέσα από διαπραγματεύσεις μειώθηκαν αισθητά. Το μεγάλο ζήτημα για μας είναι να ξεπεράσουμε την ομοφωνία ώστε να μην φρενάρονται αποφάσεις από τους εκβιασμούς της μειοψηφίας.

Για τους νέους το πιο σημαντικό εργαλείο είναι το πρόγραμμα Erasmus που δίνει τη δυνατότητα στην νέα γενιά να γνωρίσει διαφορετικά πανεπιστήμια, συστήματα εκπαίδευσης και κουλτούρες, άρα είναι ένα πολύ μεγάλο εργαλείο για να φτιάξουμε αυτό που λέμε τον κοινό Δήμο. Ο κοινός Δήμος είναι σημαντικός στόχος γιατί αν δεν ενώσουμε τα προβλήματα μας και δεν υπάρχει αλληλοκατανόηση τότε δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα σοβαρό διάλογο αναζήτησης λύσεων προς όφελος των λαών της ΕΕ.



-Τι μπορούν να κάνουν τα κέντρα υποδοχής και συγκεκριμένα η Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί από τη μία πλευρά η γραφειοκρατική κόλαση που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στην χώρα μας και από την άλλη ο εγκλεισμός τους καθώς για πολλά χρόνια βρίσκονται κλεισμένοι σε δομές χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό;

Α. Μ. Ασημακοπούλου:
Σε όλα τα πράγματα στην πολιτική για να υπάρχει αποτέλεσμα υπάρχουν τρεις βασικές προϋποθέσεις πρέπει να θέλεις, πρέπει να ξέρεις και να έχεις τις ικανότητες να πραγματοποιήσεις αυτό που θέλεις και ξέρεις. Η μείωση των προσφυγικών ροών, ο έλεγχος των συνόρων, η εξασφάλιση πιο ανθρώπινων συνθηκών για τους πρόσφυγες και η επένδυση στην ένταξή τους είναι μέρος του κυβερνητικού προγράμματος. Από την άλλη πλευρά, η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος δεν είναι ένα παράδειγμα επιτυχίας της Ευρώπης γιατί για να παρθούν κάποιες αποφάσεις χρειάζεται ομοφωνία. Ως προς αυτό υπάρχει η δυσκολία ότι κάθε χώρα έχει τη δική της ατζέντα και τον δικό της τρόπο αντιμετώπισης. Η Ελλάδα έχει ένα επιπρόσθετο βάρος γιατί είναι χώρα υποδοχής και γι’ αυτό έχει ανάγκη μεγαλύτερης βοήθειας. Το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει αρχίσει να συνεισφέρει στα εξωτερικά σύνορα είναι ήδη ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση αλλά προσφυγικά ζητήματα προκύπτουν συνεχώς και θα είναι μία διαχρονική προβληματική.



-Με βάση τα γεγονότα του καλοκαιριού και των πυρκαγιών έγινε αντιληπτό ότι λόγω των φυσικών καταστροφών πολλές ζημιές προκλήθηκαν σε νοικοκυριά καθώς και καταστροφές στο οικοσύστημα. Σε όλα αυτά η ΕΕ τι μέτρα σκοπεύει να λάβει για να υποστηρίξει ένα κράτος μέλος που έχει πληγεί;

Ν. Ανδρουλάκης:
Το ταμείο αλληλεγγύης δίνει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη, εφόσον γίνει καταγραφή των ζημιών στα αρμόδια υπουργεία, κατάθεση του φακέλου των στοιχείων και εγκριθεί ο φάκελος, να υπάρχει χρηματοδότηση και αποζημίωση για την επιδιόρθωση καταστροφών δημοσίων υποδομών. Η Ελλάδα φέτος είχε στα χέρια της τα περισσότερα εναέρια μέσα που είχε ποτέ αν αθροίσουμε και την ευρωπαϊκή βοήθεια αλλά και την βοήθεια τρίτων χωρών και παρόλα αυτά κάηκαν σε σχέση με πέρσι εννιά φορές περισσότερα στρέμματα. Προφανέστατα υπάρχει η κλιματική αλλαγή αλλά αυτό ισχύει και για άλλες χώρες. Στην Ιταλία κάηκαν τρεις φορές περισσότερα στρέμματα από την Ελλάδα και στην Τουρκία δυόμισι φορές περισσότερα. Εάν δεν γίνει μία σημαντική επένδυση στην πρόληψη και αν δεν εκσυγχρονίσουμε τα σχέδια πολιτικής προστασίας θα δημιουργούνται στις χώρες της Μεσογείου πολλές περιπέτειες. Η ΕΕ προετοιμάζεται, δημιουργεί και ενισχύει θεσμούς όπως είναι το RescEU και η ευρωπαϊκή πολιτική προστασία αλλά το θέμα είναι να ενισχυθούν και τα ταμεία. Πέρα από το ταμείο που υπάρχει για τις δημόσιες υποδομές και το ταμείο αλληλεγγύης, θα πρέπει να φτιαχτεί και ένα ειδικό ταμείο που θα αποζημιώνει για τις βλάβες των ιδιωτικών περιουσιών ανακουφίζοντας εν μέρει τα κράτη μέλη.



-Τι προβλέπει η Ευρωπαΐκή Ένωση για τους νέους και την εργασία στην μετά covid-19 εποχή, σύμφωνα μάλιστα και με το πρόγραμμα Next Generation EU;

Α. Μ. Ασημακοπούλου:

Η ΕΕ προβλέπει τον ευρωπαϊκό χώρο εκπαίδευσης, ένα δίκτυο πανεπιστημίων σε όλη την Ένωση που θα επιτρέπει στους σπουδαστές της να παίρνουν ένα τίτλο συνδυάζονται τις σπουδές τους με την εμπειρία του Erasmus. Προβλέπει εγγυήσεις για τη νεολαία όπως για παράδειγμα η συμμετοχή των νέων κάτω των 25 σε internships ως μία μορφή πρώτης εργασίας. Προβλέπει το europass, τα κονδύλια για το Erasmus που θα είναι διπλάσια, το Erasmus Plus και τα Master Lawns, το euraccess και τέλος το horizons 2020 που είναι ένα πιο ερευνητικό πρόγραμμα. Γενικά αυτό που προβλέπει είναι να επενδύσει σε δύο πράγματα, πρώτον στις δεξιότητες των νέων και στην αναβάθμισή τους από την αρχή της εκπαιδευτικής ζωής μέχρι και το τέλος και δεύτερον τη δημιουργία ενός εργασιακού περιβάλλοντος, το οποίο θα συνδυάζει την προστασία των δικαιωμάτων αλλά και την ευελιξία που απαιτείται στην σύγχρονη εποχή. Ένας τρίτος στόχος είναι να υπάρχει μία κάποια εγγύηση για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων στον τομέα τους και τη μείωση της ανεργίας.

-Τι πιστεύετε και κρίνετε ορθό ότι πρέπει να γίνει ώστε οι νέοι να καταφέρουν να εργαστούν σε πολλά από τα ευρωπαϊκά όργανα και πως μπορούν να έχουν καλύτερη πρόσβαση στις ευκαιρίες που έχουν δημιουργηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Με τι τρόπους και τι κίνητρα εμφανίζεται η στήριξη της ΕΕ για μια καλύτερη ένταξη των νέων;

Δ. Παπαδημούλης:

Η απασχόληση είναι πρώτα απ’ όλα εθνική αρμοδιότητα. Ο ρόλος της ευρωπαϊκής ένωσης και τα χρήματα που δίνει για να στηρίξει αυτή την υπόθεση είναι δευτερεύων ρόλος. Επομένως, πρέπει να θέσουμε ως προτεραιότητα για τη χώρα, δεδομένου ότι έχουμε την υψηλότερη ανεργία των νέων, πώς θα μειώσουμε την ανεργία και θα δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς όρους. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι στη διάρκεια της μεγάλης κρίσης την προηγούμενη δεκαετία είχαμε μία αιμορραγία όχι εργατικών χεριών όπως είχαμε τη δεκαετία του ‘50 -‘60 αλλά φεύγουνε μυαλά και έτσι εξαιρετικοί πτυχιούχοι των ελληνικών πανεπιστημίων της δημόσιας εκπαίδευσης αδυνατώντας να βρουν δουλειά καταφεύγουν στο εξωτερικό απασχολούμενοι σε εργασίες άσχετες από αυτό που σπούδασαν. Αξιοποιώντας τους κατάλληλους πόρους πρέπει να τεθεί ως προτεραιότητα η επιστροφή αυτών των δυνατών μυαλών στην πατρίδα τους. Γυρνώντας πίσω θα φέρουν μαζί τους εκτός από τις σημαντικές γνώσεις τους και μία διαφορετική εργασιακή εμπειρία και μία νοοτροπία αξιοκρατίας που την έμαθαν στο εξωτερικό και λείπει στην Ελλάδα. Πρέπει, λοιπόν, να κινηθούμε προς δύο κατευθύνσεις, η μία είναι η παροχή κινήτρων και η απασχόληση των νέων παράλληλα με την εξασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων και η δεύτερη είναι η ενίσχυση των πόρων που διατίθενται στην κοινωνική ατζέντα της Ευρώπης. Η Ευρώπη μέχρι στιγμής είναι κυρίως μία κοινή αγορά και λιγότερο πολιτική ένωση και ισχυρό κοινό ταμείο. Πρέπει να επιταχύνουμε την προσπάθεια της ενοποίησης και να έχουμε περισσότερα χρήματα στο κοινό ταμείο γιατί η αγορά κακά τα ψέματα βοηθάει περισσότερο τους πλούσιους και τους ισχυρούς. Πρέπει η Ευρώπη να γίνει περισσότερο ισχυρή πολιτική ένωση με περισσότερα λεφτά στο κοινό ταμείο, τα οποία θα δίνει με δεσμευτικές πολιτικές.

Υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος της κλιματικής μετάβασης να είναι πηγή δημιουργίας νέων ανισοτήτων. Χρειαζόμαστε περισσότερα χρήματα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής γιατί προκειμένου να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος παραγωγής και ο τρόπος κατανάλωσης χωρίς να μείνουν πίσω οι πιο αδύναμοι και οι πιο φτωχοί. Αν δε δοθούν περισσότερα χρήματα με σχέδιο οδηγούμαστε στον κίνδυνο της ενεργειακής φτώχειας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει φτιάξει μία Επιτροπή που ασχολείται με την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια και τον έλεγχο μακριά από πελατειακά κυκλώματα και τη διαφθορά. Κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό και στην ελληνική Βουλή.

Α. Μ. Ασημακοπούλου:

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην αντιμετωπίσουμε αυτά τα θέματα και έχουμε πάρα πολύ φιλόδοξους στόχους σαν Ευρώπη και σαν Ελλάδα. Προφανώς η διαφάνεια και η λογοδοσία είναι πάρα πολύ σημαντικά στοιχεία στην διαχείριση των κονδυλίων, υπάρχουν όμως άπλετοι μηχανισμοί στην Ελλάδα για τον έλεγχο όλων των κονδυλίων συμπεριλαμβανομένων και των κοινοτικών χρημάτων. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να στηρίξουμε την κοινωνία στην μετάβαση λόγω της κλιματικής αλλαγής σε πιο καθαρές μορφές ενέργειας και αυτό έχει ως αποτέλεσμα πληθωριστικές πιέσεις και υπερτιμήσεις στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη ένα πρόγραμμα για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων δημιουργώντας ένα ταμείο με χρηματοδοτήσεις ώστε να μην υπάρξουν αυξήσεις στους λογαριασμούς των πολιτών. Έχει γίνει, επίσης, μία πρόταση από τον Έλληνα πρωθυπουργό να μπορέσει να γίνει αυτό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για την στήριξη των μικρότερων χωρών. Νομίζω πως αυτή την πρόταση ως ευρωβουλευτές πρέπει να την αγκαλιάσουμε όλοι γιατί είναι και υπέρ του κοινού καλού αλλά και υπέρ του συμφέροντος της Ελλάδας.

Ν. Ανδρουλάκης:

Για τα θέματα που αφορούν την ενέργεια, βάσει ερευνών το 5% έχει να κάνει με το χρηματιστήριο ρύπων και τα κλιματικά μέτρα που έχουμε λάβει και ουσιαστικά όλο το υπόλοιπο ποσοστό έχει να κάνει με τα γεωπολιτικά παιχνίδια της Ρωσίας οπότε καταλαβαίνουμε ότι το ζήτημα είναι πολύπλευρο. Η κλιματική πολιτική, ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι μία πολιτική που όχι μόνο δεν μπορούμε να αποφύγουμε αλλά και μία πολιτική που πρέπει να υπερασπιστούμε και να υπηρετήσουμε. Ο σεβασμός στο περιβάλλον και τον άνθρωπο είναι ο πολιτισμός μας. Πρέπει να πάρουμε πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες να δημιουργηθούν πράσινα σχολεία, δηλαδή σχολεία στα οποία θα καλλιεργείται μία κουλτούρα βασισμένη στο σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος και τα οποία θα λειτουργούν με αναλώσιμες πηγές ενέργειας. Θα ασχολούνται με θέματα περιβαλλοντικής παιδείας ως προτεραιότητα και θα δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο με ποδήλατα. Το μεγάλο θέμα στη χώρα μας είναι πώς θα φτιάξουμε μία κουλτούρα σεβασμού προς το περιβάλλον που δυστυχώς δεν υπάρχει.

-Υπάρχει έντονος προβληματισμός σχετικά με τα άτομα με ειδικές ανάγκες και βλέπουμε στη χώρα μας ότι αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα τόσο στο κομμάτι της εργασίας όσο και στο κομμάτι της καθημερινότητας και της κίνησής τους. Υπάρχει κάποια πρόβλεψη σε κοινοτικό επίπεδο για την πιο ενεργή ένταξη των ατόμων με αναπηρία;

Δ. Παπαδημούλης:

Μέσα στις αρμοδιότητες που έχω ως αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου είναι και τα θέματα υπεράσπισης της ισότητας και της διαφορετικότητας. Η διαφορετικότητα έχει τρεις κατηγορίες: άτομα με αναπηρία, ρατσισμός και διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Για τα άτομα με αναπηρία έχει εγκρίνει το κοινοβούλιο έναν οδικό χάρτη με συγκεκριμένα μέτρα ώστε μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να μειώνονται οι διακρίσεις σε βάρος των ατόμων με αναπηρία. Στόχος είναι να έχουν όλες τις δυνατότητες να μετέχουν ισότιμα με τους άλλους ευρωβουλευτές στα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα. Υπάρχουν βέβαια ψηφίσματα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου προς αυτή την κατεύθυνση. Αν η Ευρώπη και τα κράτη μέλη θέλουν να έχουν μέλλον σε ένα πλανήτη που δυναμώνουν άλλες χώρες, χρειάζεται μια ισχυρή πολιτική ενοποίησης που θα πιάσει και την κοινωνική ατζέντα. Κι αν δεν θέλουμε να αυξηθούν οι αντιρρήσεις, ο Ευρωσκεπτικισμός, φαινόμενα τύπου Brexit, πρέπει η Ευρώπη να δίνει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που έχουν οι πολίτες. Αυτά είναι τα στοιχήματα και σε αυτά διαπιστώνω ότι η σύγκλιση που έχουμε οι Έλληνες Ευρωβουλευτές μεταξύ μας είναι μεγαλύτερη από την εικόνα που προκύπτει στο ελληνικό κοινοβούλιο.

-Εκτός των άλλων έχουμε και μία κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στην πολιτική και τις δημόσιες αρχές. Οι πόλεις είναι το πλησιέστερο επίπεδο διακυβέρνησης με τους ανθρώπους και το γεφύρωμα του χάσματος είναι πιο εύκολο σε αυτό το επίπεδο. Ήδη πολλές ευρωπαϊκές πόλεις αναπτύσσουν διαδικασίες για να αυξήσουν την συμμετοχή των πολιτών στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει τη δύναμη και την θέληση να δρομολογήσει διαδικασίες που θα ενισχύσουν την συμμετοχική δημοκρατία;

Δ. Παπαδημούλης:

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει την θέληση αλλά όχι τη δύναμη να το επιβάλλει. Νομίζω ότι πρέπει εμείς σαν χώρα να αποφασίσουμε να δώσουμε πολύ μεγαλύτερες αρμοδιότητες στην ελληνική αυτοδιοίκηση, δηλαδή στους δήμους και τις περιφέρειες. Άλλες χώρες έχουν κάνει μεγαλύτερη αποκέντρωση πόρων και αρμοδιοτήτων και τα πηγαίνουν καλύτερα. Επίσης πρέπει να δούμε νέες πρακτικές, όμοιες με άλλων κρατών της Ευρώπης που έχουν κάνει σημαντικό έργο στην αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων, τη διαβούλευση και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Με μία χαρτογράφηση πρωτοβουλιών μπορούμε να πάρουμε ιδέες και θα πρέπει να διεκδικηθεί και από τις ελληνικές περιφέρειες και την ελληνική αυτοδιοίκηση μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από το ΕΣΠΑ και το ταμείο ανάκαμψης.

Α. Μ. Ασημακοπούλου:

Υπήρχε μέχρι στιγμής η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία πολιτών με την οποία ένα εκατομμύριο πολίτες μπορούν να φέρουν θέματα στο Ευρωκοινοβούλιο. Υπάρχει η Επιτροπή Αναφορών στην οποία οι πολίτες μπορούν, επίσης, να φέρουν θέματα και τώρα τελευταία υπάρχει η κορυφαία θεσμική διαδικασία που είναι η Συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης η οποία είναι μία συζήτηση δομημένη για να μας φέρει πιο κοντά στους συμπολίτες. Το κατά πόσον αυτά πετυχαίνουν είναι ένα διαφορετικό ερώτημα αλλά αυτοί είναι οι μηχανισμοί. Η επιτυχία όλων αυτών θα εξαρτηθεί αρχικά από το ενδιαφέρον των πολιτών να συμμετέχουν σε όλες τις μορφές διοίκησης με κάποιο τρόπο και δεύτερον από το ότι στην εποχή μας υπάρχει και το προσοδοφόρο μέσο της τεχνολογίας.

Ν. Ανδρουλάκης:

Πρέπει να ακολουθηθούν καλές πρακτικές της Ευρώπης και χρειάζεται έμπνευση από την αυτοδιοίκηση ώστε κάποια πράγματα που έχουν λειτουργήσει σε άλλες περιοχές να λειτουργήσουν και στη χώρα μας. Πρέπει να δούμε τα πράγματα αισιόδοξα παρά να μένουμε προσκολλημένοι στη μιζέρια θεσμικών αδυναμιών που έχει η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, όσον αφορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η κορυφαία διαδικασία είναι οι Ευρωεκλογές. Η ύπαρξη των Ευρωβουλευτών αποτελεί τον ιμάντα μεταξύ των πολιτών και του Κοινοβουλίου σε καθημερινή βάση. Ωστόσο, πρέπει οι Ευρωεκλογές να αποκτήσουν έναν πιο ουσιαστικό χαρακτήρα και μέσα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που θα καθορίζονται με προγραμματικές συμμαχίες των πολιτικών κομμάτων πανευρωπαϊκά να οδηγούμαστε και στην επιλογή του προέδρου της επιτροπής ώστε να μη φτάνουμε στο σημείο να έχουμε από πίσω παζάρια στο παρασκήνιο. Πρέπει να είναι προϊόν μίας δημόσιας συζήτησης όπου οι πολίτες με την ψήφο τους καταλαβαίνουν και κατανοούν την αξία του να καθορίσουν με ένα θετικό τρόπο τους συσχετισμούς που θα οδηγήσουν την Ευρώπη σε ένα άλλο θετικότερο πολιτικό μέλλον.

-Δύο πράγματα που θα πρέπει να διατηρήσουμε αλλά και δύο πράγματα που θα πρέπει να αλλάξουμε έτσι ώστε να συνεχιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δ. Παπαδημούλης:

Ξεκινώντας από αυτά που πρέπει να αλλάξουν, θα αναφερθώ αρχικά στο ότι πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε την ΕΕ σαν μία αγελάδα από την οποία πρέπει να αρμέξουμε κονδύλια. Πρέπει να την δούμε σαν ένα στίβο συνύπαρξης αλλά και ανταγωνιστικό όπου πρέπει να έχουμε άποψη για όλα, να στέλνουμε τους καλύτερους και εκεί να προσπαθούμε με συμμαχίες να προωθούμε τα συμφέροντα μας. Για δεκαετίες ασχολούμασταν και αναλώσαμε πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο μόνο στα εθνικά θέματα, την εξωτερική πολιτική, την Τουρκία, το Μακεδονικό και άλλα, και την ίδια ώρα στην αγροτική πολιτική ενώ κάποιοι επιβάλλουν ρυθμίσεις σε βάρος μας, εμείς τρέχαμε να αναζητάμε μεταβατικές περιόδους και τροποποιήσεις. Δεύτερον, πρέπει να βάλουμε την φιλοδοξία να υλοποιήσουμε την σύγκλιση και με σχέδιο να περάσουμε το μέσο όρο της Ευρώπης. Έπειτα, πρέπει να κρατήσουμε πρώτα απ’ όλα σταθερή την επιλογή μας ότι το συμφέρον της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να κρατήσουμε την οικουμενική ματιά που έχει ο ελληνισμός διαχρονικά στην ιστορία, να παραδειγματιζόμαστε από καλές πρακτικές άλλων χωρών και να μη φοβόμαστε να τις αξιοποιούμε. Η θεωρία ότι όλοι οι άλλοι θέλουν το κακό μας και άλλες παρεμφερείς δεισιδαιμονίες είναι επικίνδυνα πράγματα. Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε ένα ανοιχτό πνεύμα.

Α. Μ. Ασημακοπούλου:

Πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και το σθένος μας για να παλεύουμε για το μέλλον. Αντίθετα, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο λήψης των αποφάσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και τον τρόπο με τον οποίο χρηματοδοτούνται οι δράσεις μας ώστε να έχουμε τη δυνατότητα κοινού μέλλοντος.

Ν. Ανδρουλάκης:

Πρέπει να κρατήσουμε το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που μπορεί να φθίνει αλλά είναι το καλύτερο σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει να κρατήσουμε το σεβασμό στην διαφορετικότητα και τις ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες καθορίζουν το μέλλον μας ως ένα μέλλον που μπορεί να αποτελέσει φάρο και για πολλούς λαούς του κόσμου ώστε να τον μιμηθούν και να ζήσουν σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας. Όμως, πρέπει να αλλάξουμε τη μιζέρια. Δεν γίνεται να τα βλέπουμε όλα μέσα από μία μίζερη οπτική αλλά πρέπει να αρπάξουμε τις ευκαιρίες και η χώρα μας μαζί με την Ευρώπη να γίνει καλύτερη μέσα από τις κοινές προσπάθειες. Επίσης, θεωρώ πάρα πολύ κρίσιμο να αλλάξει το ζήτημα της πιο ισχυρής θεσμοποίησης της ΕΕ. Όσο περισσότερη δημοκρατία υπάρχει, όσο περισσότερη διαφάνεια υπάρχει, τόσο περισσότερη αλληλεγγύη και αξιοκρατία θα κερδίσουμε και αυτό είναι ένα ζήτημα καθημερινού αγώνα που πρέπει να κάνουν όλες οι δημοκρατικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.